เรื่องเล่าในหลวง ความประทับใจไม่รู้ลืม ตอนที่ 3 น้ำตาแห่งความประทับใจ




เรื่องเล่าในหลวง ความประทับใจไม่รู้ลืม ตอนที่ 3 
น้ำตาแห่งความประทับใจ


เพจ สเตตัส สัดแพด ร่วมแชร์ประสบการณ์สุดประทับใจ เมื่อครั้งในหลวงทรงพาคุณทองแดงมาเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นการส่วนพระองค์

         เมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2559 เพจ สเตตัส สัดแพด โพสต์เรื่องราวครั้งในหลวงทรงพาคุณทองแดงมาเข้ารับการรักษา ที่โรงพยาบาลสัตว์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นการส่วนพระองค์ ซึ่งตรงกับวันเฉลิมพระชนมพรรษาฯ เมื่อ 3 ปีก่อน เพื่อเป็นการรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ใจความว่า...
         ในช่วงแห่งความเศร้าโศกเสียใจของประชาชนชาวไทยในขณะนี้ ผมขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวดี ๆ ตอนเป็นนิสิตสัตวแพทย์ครับ..

         เรื่อง น้ำตาแห่งความประทับใจ

         ในชีวิตที่เป็นนิสิตสัตวแพทย์ มีหลายครั้งที่ "ในหลวง" เสด็จฯ มาที่โรงพยาบาลสัตว์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์อยู่บ่อย ๆ อย่างเช่น เสด็จฯ มาทรงเปิดสระสุวรรณชาด หรือเสด็จฯ มาดูอาการสุนัขทรงเลี้ยงเป็นการส่วนพระองค์ เป็นต้น แต่ทุกครั้งผมก็พลาดโอกาสที่จะได้เข้าเฝ้าทุกครั้ง

         จนเมื่อถึงปีหก ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของการเรียนและขึ้นฝึกที่โรงพยาบาลสัตว์ มีข่าวว่าในหลวงจะเสด็จฯ และจะทรงพาคุณทองแดงมาเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์เป็นการส่วนพระองค์ ข่าวนั้นก็ได้แพร่สะพัดภายในคณะ มีการจัดเตรียมอย่างเรียบง่ายที่สุด ถ้าเป็นคนนอกแทบจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะมีเจ้านายจะเสด็จฯ มา ทางทีมหมอ อาจารย์ที่จะถวายงานก็ต่างเตรียมความพร้อม ซึ่งแน่นอน ผมก็เฝ้ารอให้ถึงวันนั้น...

         ค่ำวันนั้นก็มาถึง ผมนั่งรอชั้น 1 ตึกโรงพยาบาลสัตว์กับเพื่อน ๆ อาจารย์ พนักงานโรงพยาบาลสัตว์ และเจ้าของสุนัขที่นำมารักษาและเพิ่งทราบข่าววันนั้น ผมนั่งใกล้ลิฟต์ที่จะ
เสด็จฯ ขึ้นไป แต่ก็ไม่ได้นั่งหน้าสุด ผมนั่งรออยู่เป็นชั่วโมง อากาศก็อบอ้าว ท้องร้องหิวข้าว แต่พอมองบรรยากาศรอบ ๆ ก็ไม่มีใครบ่น ทุกคนต่างยิ้มแย้มและเฝ้ารอเวลานั้นรวมทั้งผมด้วย

         และเมื่อองครักษ์บอกเราว่า ในหลวงเสด็จฯ แล้ว ภาพที่เห็นคือ ในหลวงทรงจูงคุณทองแดง พร้อมด้วยพระราชินี และพระสมเด็จพระเทพฯ การจะได้เข้าเฝ้าฝ่าพระบาทก็ยากแล้ว แต่นี้เสด็จฯ มาพร้อมกันถึงสามพระองค์ ทำให้ใจผมเต้นระรัวไม่ได้จังหวะ

         แล้วทั้งสามพระองค์และคุณทองแดงก็เสด็จพระราชดำเนินใกล้เข้ามาถึงตรงลิฟต์ที่ที่ผมนั่ง ผมทำตัวไม่ถูก หัวใจเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม ผมได้แต่ก้มหมอบงึก ๆ หูอื้อ และได้ยินแต่เสียงว่า “ทรงพระเจริญ” นั่นคือครั้งแรกในชีวิตก็ว่าได้ และทั้งสามพระองค์และคุณทองแดงก็ประทับลิฟท์ขึ้นไปชั้น 3 โรงพยาบาลสัตว์ เพื่อนำคุณทองแดงเข้ารับการรักษา ตามหมายกำหนดการ ในหลวงจะเสด็จฯ กลับไปประทับที่วังสวนจิตรฯ พระราชวังดุสิตระหว่างที่ทำการผ่าตัดรักษาคุณทองแดง แล้วค่อยเสด็จฯ กลับมาเพื่อมารับคุณทองแดงในเช้าวันรุ่งขึ้น

         แต่พระองค์ทรงเปลี่ยนพระราชหฤทัย และประทับเพื่อเฝ้าคุณทองแดงตลอดทั้งคืนและติดตามการรักษาจนถึงรุ่งเช้า ซึ่งแน่นอนผมก็เปลี่ยนแผนจากเดิมที่จะกลับบ้าน กลับนั่งรอใต้ถุนคณะฯ และอยากให้ถึงเช้าวันรุ่งขึ้นไว ๆ เพื่อจะได้เข้าเฝ้าส่งเสด็จ เวลาผ่านไปช้ามาก ใครจะรู้ว่าที่โรงเรียนสัตวแพทย์แห่งนี้จะมีพระเจ้าแผ่นดินที่เป็นศูนย์รวมจิตใจประทับอยู่ด้านบนอาคาร เวลาเกือบแปดโมง อาจารย์ให้นิสิตตั้งแถวตามทางเสด็จพระราชดำเนิน วันนั้นมีนิสิตไม่กี่คนที่อยู่แถวนั้น ผมจึงได้ยืนกับเพื่อน ๆ เป็นแถวหน้ากระดานโดยไม่ต้องมีใครมาบดบังทางเสด็จพระราชดำเนิน

         หลังจากยืนรอไม่นาน สิ่งที่เห็นก็คือ ในหลวงทรงอุ้มคุณทองแดงเสด็จฯ ลงจากตึกด้วยพระองค์เอง เพราะคุณทองแดงเพิ่งฟื้นจากการรักษาเพราะยังไม่สามารถเดินเองได้ ซึ่งจริง ๆ แล้วพระองค์จะทรงให้ราชองครักษ์อุ้มคุณทองแดงก็ได้ แต่พระองค์กลับต้องการประคองสุนัขที่พระองค์ทรงรักสุดพระราชหฤทัยด้วยพระองค์เอง พระองค์ค่อย ๆ อุ้มคุณทองแดง เสด็จพระราชดำเนินลงมาตามลาดพระบาทอย่างช้า ๆ ไปจนถึงรถยนต์พระที่นั่ง 

         เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมได้เห็นพระองค์ใกล้ขนาดนั้นเพียงไม่กี่เมตร ใกล้มากจนผมเห็นพระองค์ทรงแย้มพระสรวลและสายพระเนตรที่ทรงห่วงคุณทองแดงมากขนาดไหน เป็นสายพระเนตรของชายธรรมดาคนหนึ่งที่รักสุนัขมากและดีใจเมื่อเห็นสุนัขที่ตนรักปลอดภัยจากการผ่าตัดรักษา แล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ได้ยินแต่เสียงว่า "ทรงพระเจริญ" ผมร้องไห้ไม่หยุดทั้ง ๆ ที่ยืนอยู่ จนรถยนต์พระที่นั่งลับสายตาผมไป

         ผมไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นผมถึงร้องไห้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ได้ แต่ผมรู้แค่ว่า "ผมเป็นคนไทย ผมจึงร้องไห้"และเชื่อว่าหลายคนก็คงร้องไห้เช่นกัน ถ้าเป็นผมในวันนั้น ภาพความประทับใจวันนั้นคงยังฝังลึกในความทรงจำหลาย ๆ คนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นเช่นเดียวกับผม จากเหตุการณ์นั้นทำให้ผมประจักษ์แล้วว่า พระองค์เป็น..

         พระราชาที่ไม่ต้องการพิธีการต้อนรับใด ๆ 
         พระราชาที่มีชีวิตเรียบง่าย
         พระราชาที่ประทับได้แม้ห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ บนอาคารโรงพยาบาลสัตว์
         พระราชาที่ทรงมีเมตตากับสัตว์น้อยใหญ่ 
         พระราชาที่ทรงรักสัตวเลี้ยงอย่างสุดพระทัย
         และหากแต่ทรงต้องการให้คุณทองแดงหายดีและแข็งแรงในเร็ววันเท่านั้นเอง..

         ผมภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทยในแผ่นดินรัชกาลที่ 9 และภูมิใจยิ่งกว่าที่ได้เรียนที่คณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาตร์ คณะที่ได้ถวายงานรับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาท ไม่เพียงแต่ในหลวงเท่านั้น หากแต่ราชวงศ์ทุกพระองค์อีกด้วย ขอให้กำลังใจถึงทีมบุคลากรสัตวแพทย์ สัตวแพทย์ คณาจารย์ คณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทุกท่านที่ได้ถวายงานรับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาทตลอดมาจนถึงทุกวันนี้และจะยังคงรับใช้ต่อไป ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป..

         ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
         #สัตวแพทย์ของพระราชา 
         #สัตวแพทย์เกษตรสัตวแพทย์ของประชาชน
         #สเตตัสสัดแพด

         ป.ล. ผมเคยโพสต์เรื่องราวนี้ตอนวันเฉลิมพระชนมพรรษาฯ เมื่อสามปีที่แล้ว แต่ถึงตอนนี้เห็นว่าเป็นเวลาอันสมควรแก่การรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณ เลยอยากขอแชร์เรื่องราวความทรงจำดี ๆ จากประสบการณ์ตรงนี้ ที่จะยังคงตราตรึงอยู่ตลอดไปไม่มีวันเสื่อมสลาย..




ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก เฟซบุ๊ก สเตตัส สัดแพด

ที่มา http://hilight.kapook.com/view/143602



เรื่องเล่าในหลวง ความประทับใจไม่รู้ลืม ตอนที่ 3 น้ำตาแห่งความประทับใจ เรื่องเล่าในหลวง ความประทับใจไม่รู้ลืม ตอนที่ 3  น้ำตาแห่งความประทับใจ Reviewed by bombom55 on 21:05 Rating: 5

ไม่มีความคิดเห็น:

ขับเคลื่อนโดย Blogger.